Jak pozytywne nastawienie rodzica wpływa na adaptację dziecka w przedszkolu?

W momencie, gdy dziecko wchodzi w nowy etap życia, taki jak edukacja przedszkolna, może pojawić się pewien niepokój. Co ciekawe, źródło strachu często znajduje się w rodzicach i dopiero jeśli na to pozwolą, przenosi się na malucha. Nasze nastawienie może dodać skrzydeł lub je podciąć. Musimy mądrze wykorzystać wpływ, który mamy na dziecko w pierwszych latach życia. Dlatego warto zacząć od pracy nad własnym podejściem i przekazać przede wszystkim pozytywne emocje.

Nastawienie rodzica a adaptacja dziecka – jaka jest zależność?

Lęk separacyjny oraz inne obawy, związane z poznawaniem otaczającej dziecko rzeczywistości, to norma w pierwszych dwóch latach życia. Kiedy do przedszkola trafia trzylatek, może mieć już w sobie gotowość do wejścia w ten etap lub pozostać z poczuciem niepokoju. Będzie to zależne od tego, jakie przygotowanie dadzą mu rodzice. Dzieci to baczni obserwatorzy, którzy przejmują nasze lęki i emocje, więc to nasze nastawienie położy fundament pod przyszłą samodzielność i pewność siebie małego człowieka w kolejnych etapach życia.

Nasze zaufanie (lub jego brak) do placówki przedszkolnej, szybko zostanie zauważone.

• Zupełnie inaczej zaadaptuje się dziecko, które przychodzi z uśmiechniętym rodzicem, niż takie, które widzi, jak niechętnie mama lub tata pozostawia je pod opieką personelu przedszkola.
• Znaczenie ma to, jak rozmawiamy z maluchem o jego przyszłych lub obecnych doświadczeniach, ale także to, co mówimy między sobą.
• Trzylatek błyskawicznie wchłonie nasze negatywne emocje, zwłaszcza że to od nas uczył się je rozpoznawać w tonie głosu, kiedy zdobywał zdolność mowy.

Dlatego przede wszystkim to my musimy być gotowi na to, aby wypuścić malucha spod skrzydeł. Dla wielu rodziców okazuje się to trudne, bo wierzą, że tylko oni są w stanie dać dziecku właściwą opiekę. Tymczasem kluczem jest zrozumienie, że najbardziej wartościowe, co możemy mu zapewnić, to wsparcie, gdy uczy się samo o siebie dbać.

Zacznijmy od siebie – zmiana nastawienia u rodzica

Ważna wiadomość dla rodziców, którzy chcą pracować nad swoim nastawieniem, aby ułatwić dzieciom start w przedszkolu – nie warto zwlekać! Taki proces powinien ruszyć rok wcześniej, kiedy mamy w domu dwulatka. Wykorzystajmy te miesiące, aby przygotować się do rozłąki. Co możemy zrobić?

• Uczęszczajmy na dzień otwarty i dni adaptacyjne w przedszkolu, czyli spotkania organizowane przez pracowników placówki. To szansa na otrzymanie wparcia od doświadczonych pedagogów oraz oswojenie się z osobami, które za jakiś czas będą miały pod opieką nasze dziecko. Sprawi to, że złagodzimy nieco nasze własne obawy i przygotujemy się na zmiany razem z dzieckiem.

• Przygotujmy się mentalnie na decyzję o rozłące z dzieckiem. Myślenie, że okoliczności nie dają nam innych możliwości niż pozostawić je w przedszkolu, nie służy rodzinie. Niech to będzie wybór, który świadomy rodzic podejmuje dla dobra dziecka.

• Pozwólmy sobie cieszyć się z tego, że nasze dziecko wykazuje pierwsze oznaki samodzielności i chce radzić sobie bez nas lub mieć kontakt z innymi maluchami. Jeśli damy mu na to szansę, z czasem nasze obawy w końcu zastąpi rodzicielska duma.

Te kroki to dobry początek wspólnej pracy, którą przed wkroczeniem do przedszkola, należy wykonać razem z dzieckiem. Powinno podążyć za tym także wprowadzenie odpowiednich praktyk w domu rodzinnym.

Dobre nawyki – jak wspomagać pozytywne nastawienie?

Warto troszczyć się o swoją pociechę, zwłaszcza wtedy, kiedy zbliżają się zmiany, ale pamiętajmy, aby troskę tę okazywać we właściwy sposób. Zamiast za wszelką cenę otaczać dziecko kokonem ochronnym i pokazywać mu, jak bardzo się o nie martwimy, dajmy mu pewność siebie i budujmy w nim poczucie samodzielności. Istnieje na to kilka prostych sposobów, które można zastosować w codziennym życiu.

• Wsparcie, a nie wyręczanie przy ubieraniu – Maluch często jest w stanie sam włożyć buty czy czapkę i do tego powinniśmy go zachęcać. Nawet jeśli tę czapkę będziemy musieli poprawić mu na głowie, ważna jest samodzielna próba. Zamiast wyręczać, lepiej wspomożemy dziecko, wybierając dla niego obuwie i ubrania, które łatwiej mu będzie założyć własnymi siłami.

• Rutyna przy stole – Podczas wspólnych posiłków możemy budować w dziecku kompetencje, które pomogą mu później w adaptacji. Odniesienie po sobie talerzyka to dobry zwyczaj, który na pewno zostanie doceniony także w przedszkolu, a to sprawi, że maluch lepiej się tam odnajdzie.

• Mycie zębów po obiedzie – To naturalne, że o higienę malucha chcemy zadbać jak najlepiej. Po obiedzie jednak może on spokojnie umyć zęby samodzielnie w ramach wprawki. Nic nie szkodzi, że zrobi to niedokładnie, jeśli dopilnujemy tego rano i wieczorem.

• Trening w piaskownicy – Zabawa z innymi maluchami na podwórku to świetna okazja, aby jeszcze przed etapem przedszkolnym dziecko zdobyło umiejętności społeczne. Oczywiście może się zdarzyć, że uczestnicy zabaw się ubrudzą, obsypią piachem albo ktoś się przewróci. Jednak te doświadczenia także są niezbędne na tym etapie rozwoju i stanowią trening przed przedszkolną rzeczywistością.

• Entuzjazm zamiast rezygnacji – Zwroty typu „musisz tu posiedzieć, bo idę do pracy” tylko utwierdzą dziecko, że pobyt w przedszkolu to smutna konieczność. Komunikując dziecku, że zostanie w placówce, przedstawmy mu to jako okazję do zdobycia nowych znajomości i fajnej zabawy.

Wprowadzenie tych wszystkich zwyczajów może wydawać się trudne dla niektórych rodziców, jednak powinna pomóc im świadomość, że samodzielność jest naturalną potrzebą dziecka. Obserwując naszego dwulatka, zauważymy, że na pewnym etapie sam chce wykonywać niektóre czynności. Rodzic może wtedy wykorzystać okazję i podbudować dziecko lub zgasić w nim entuzjazm i wiarę we własne siły, wyręczając we wszystkim.

Warto zadać sobie pytanie, co jest lepszą formą wsparcia w dłuższej perspektywie. Jeśli zależy nam na adaptacji dziecka i przygotowaniu go do bycia niezależnym człowiekiem w przyszłości, musimy nauczyć się cieszyć z jego pierwszych kroków bardziej niż bać się ewentualnych potknięć.