Jak przygotować dziecko do pójścia do szkoły?

Przygotowanie dziecka do szkolnego życia to coś więcej niż spakowanie tornistra i odprowadzenie pod bramę placówki. Rodzicom jednak nie trzeba tego tłumaczyć, bo często przeżywają wejście w nowy etap równie mocno, co świeżo upieczony pierwszoklasista. Na szczęście są sposoby, aby zadbać o emocjonalny stan pociechy i ułatwić mu pierwsze kroki w szkole, tym samym zyskując spokojną głowę.

Jak opowiadać dziecku o tym, co go czeka w szkole?

Zanim przygotujemy dziecko emocjonalnie do szkoły, warto pamiętać, że do przejścia jest jeszcze etap pożegnania z przedszkolem. To również wymaga delikatności, bo dziecko zdążyło już nawiązać pewne relacje i nie z każdym rówieśnikiem pójdzie do jednej klasy. Źródłem niepewności może być więc utrata tych relacji i konieczność nawiązania nowych.

Tutaj właśnie istotna jest szczera rozmowa z dzieckiem, chociażby na temat jego lęków. Wówczas właśnie okazuje się, że doskwiera mu poczucie straty po etapie przedszkolnym oraz obawa przed wejściem w nową grupę i środowisko.

• Warto przede wszystkim pamiętać, aby w takiej rozmowie nie bagatelizować uczuć dziecka. Niektórzy rodzice uważają, że twarde podejście i słowa takie jak „nie maż się” lub „daj spokój, co się może stać?”, zahartują dziecko. Jednak mogą przynieść więcej szkody niż pożytku i sprawić, że spotęgujemy lęk.
• Dodatkowo może się okazać, że dziecko nie będzie potrafiło później rozmawiać o swoich obawach i zgłaszać problemów.

Jest to tym bardziej ważne, że w szkole dziecko może spotkać się z różnym traktowaniem ze strony rówieśników. Nie każdy uczeń będzie przyjacielem, a niektórzy mogą nawet sprawiać problemy. Dzieci dziś bywają okrutne, czasem pyskują i podchwytują wulgaryzmy. Warto więc rozmawiać o tym, że nasza pociecha może spotkać się z osobami o odmiennych charakterach.

Jeżeli więc ktoś przekroczy granice i zacznie się dokuczanie, dziecko musi wiedzieć, że może zawsze zgłosić to rodzicom.

• W żadnym wypadku nie powinno spotkać się z oskarżeniem o bycie niesamodzielnym czy skarżypytą. Rezultaty mogą być bowiem opłakane, od głębokich lęków po moczenie się w nocy i stresowe bóle brzucha.
• Słowa wsparcia sprawdzą się tutaj o wiele lepiej, dlatego należy zapewnić, że niezależnie od sytuacji, wspólnie z rodzicami, znajdzie się rozwiązanie na każdy problem.

Czego warto nauczyć dziecko, zanim pójdzie do szkoły?

Bardzo ważna jest tutaj nauka samodzielności. Chociaż w przedszkolach niekiedy uczy się dzieci takich rzeczy jak przebieranie się czy wiązanie butów, czasem okazuje się, że pierwszoroczniaki w szkole wciąż potrafią mieć z tym trudności. Co więcej, problemy te wywołają w dziecku frustrację, niechęć do chodzenia do szkoły, a być może także bóle brzucha spowodowane stresem.

Rodzic może zapobiec temu, jeśli zacznie uczyć swoją pociechę zawczasu. Ważne jest tutaj też, aby umiejętnie rozmawiać z dzieckiem o samodzielności i nie straszyć koniecznością radzenia sobie samemu. Dziecko z chęcią podejmie się wyzwań, o ile damy mu praktyczne przygotowanie. Nauczmy podstaw, czyli przebierania się, zmiany obuwia, a także pilnowania swoich rzeczy i posługiwania się nimi.

Co może zrobić rodzic, żeby dziecko miało łatwiejszy start w szkole?

Poza przygotowaniem dziecka do samodzielnego zajęcia się sobą, ważne jest także, aby ułatwić mu odnalezienie się w nowym środowisku. Dzisiejsze szkoły zwykle różnią się od kolorowych murów przedszkola. Lęk mogą budzić nieprzyjazne przestrzenie, takie jak szatnie umiejscowione w piwnicach. Jednak z tym nieznanym terytorium można się oswoić i warto zrobić to, zanim rozpocznie się rok szkolny.

• Dziecko będzie miało o wiele łatwiejszy start, jeśli wybierzemy się z nim na spacer lub na przejażdżkę do nowej szkoły.
• Pokażmy mu, jak wygląda droga i miejsce, które od teraz będzie często odwiedzało, a jeśli trafi się okazja, koniecznie wybierzmy się na drzwi otwarte.

To pozwoli przyszłemu uczniowi poznać nieodkryty dotąd teren, a nawet oswoić się z obskurną piwnicą szatni. Zyskamy też szansę, aby opowiedzieć dziecku, że teraz jego rzeczywistość będzie wyglądać trochę inaczej. Sale do nauki, toalety, boisko do lekcji w-fu to nowości, z którymi jako przedszkolak, nie miało ono do czynienia.

Kolejną ważną rzeczą, przygotowującą do pierwszych szkolnych doświadczeń jest wspólne kompletowanie wyprawki. Dla dziecka, taki swoisty rytuał może spowodować, że zamiast stresu, odczuje ekscytację na myśl o życiu pierwszoklasisty. Zatem w miarę naszych możliwości finansowych, pozwólmy wybrać mu takie rzeczy jak plecak, piórnik czy strój na wf.

Jak wspierać dziecko w pierwszej klasie?

W momencie, kiedy siedzenie w szkolnej ławce stanie się nową codziennością dziecka, ważne będzie, aby wspierać je w dwóch podstawowych aspektach. Chodzi tutaj zarówno o naukę, jak i przystosowanie do funkcjonowania w społeczeństwie. W tej pierwszej kwestii szczególnie ważna jest systematyczna praca z dzieckiem, pomoc w czytaniu lektur, czy pilnowanie, aby wypełniało swoje obowiązki. Ważne jest, aby nie przerodziło się to jednak w tresurę!

Niekiedy to od rodzica zależy, czy dziecko będzie przygotowane. Jeśli musi ono coś przynieść na lekcje, chociażby słoik, nie pozwólmy, aby brak przygotowania wprawił je w zakłopotanie czy odebrał pewność siebie.

Podobny efekt występuje, gdy dziecko nie dostaje kanapek lub picia, tak jak rówieśnicy. Oczywiście nic nie poradzimy, jeśli nie jesteśmy w stanie finansować droższych zachcianek, ale możemy rozmawiać. Być może nie kupimy oryginalnych ubrań, ale możemy sprawić, że czysto i schludnie ubrane dziecko, nie będzie czuło, że odstaje od reszty.

Wsparcie w aspekcie społecznym to także czujność rodzica na ukryte problemy. Czasem dziecko je w sobie skrywa, ale są momenty, szczególnie wieczorową porą, kiedy opiekun może nakłonić je do zwierzeń. Zapytajmy wówczas o jego codzienność, szkolne życie czy znajomości i okażmy nasze zainteresowanie.

Dzięki temu dowiemy się, czy są jakieś problemy, na które powinniśmy reagować. Niestety zdarza się często, że w szkole występuje wyśmiewanie drugiej osoby. Bywa, że takie zachowania wynoszone są w domu. Dlatego nie możemy być obojętni, zarówno widząc, że nasze dziecko przejawia agresywne zachowania (chociażby nazwanie nauczycielki „głupią”), jak i mając podejrzenie, że pada ofiarą prześladowania.

Koniec końców, rodzic stanowi nieocenione wsparcie dla dziecka, które wchodzi w etap szkolny. Jest to ogromne wyzwanie, ale też najlepsze przygotowanie do życia w społeczeństwie. Najważniejsze jest tutaj, aby dziecko wiedziało, że przez wszystkie trudności da się przejść i nie bało się prosić nas o wsparcie. Bagatelizując problemy, utrudnimy adaptację. Ale interesując się życiem dziecka, biorąc udział w wydarzeniach szkolnych (przedstawienia, pasowanie na ucznia) oraz dając poczucie, że można nam się zwierzyć z trudności, damy mu siłę, żeby pomyślnie przebrnęło przez pierwszy rok edukacji i kolejne.