Co robić, kiedy dziecko nie chce samo spać?

Co robić, gdy dziecko nie chce samo spać? To pytanie zadaje sobie wielu rodziców, szczególnie młodszych dzieci. Może problemem nie jest to, że dziecko boi się samo spać, tylko to, że nie może zasnąć? W pierwszej kolejności rodzice powinni sprawdzić, czy pociecha nie ma problemów ze snem. Jakie mogą być tego przyczyny?

Oglądanie bajek i filmów przed snem

Dziecko przed snem nie powinno oglądać bajek oraz filmów, które zawierają przemoc a szczególnie nie mogą oglądać filmów dla dorosłych. Często zdarza się, iż rodzice pozwalają dzieciom posiedzieć chwilę dłużej przy telewizorze, gdy te nie mogą zasnąć. Dzieci zostają przed ekranem do bardzo późnych godzin, a rodzice nie zwracają uwagi na treści, jakie ogląda ich pociecha. Filmy dla dorosłych są przepełnione przemocą, wulgaryzmami i innymi treściami, których młody widz nie powinien oglądać.

Konsekwencjami takiego zachowania są potem koszmary senne, moczenie się i trudności w zasypianiu. Dziecko po prostu boi się zasnąć, gdyż nie chce, aby przyśniło mu się coś strasznego, coś co widział wcześniej w telewizji. Jeżeli chcemy tego uniknąć: 

• dziecko powinno mieć stałe godziny kładzenia się do łóżka,
• i zakaz oglądania telewizji przed snem,
• a rodzice muszą być konsekwentni w swoich działaniach i nie mogą ulegać namowom malucha.

Poza tym, jak sama nazwa wskazuje, „filmy dla dorosłych” są tylko i wyłącznie dla dorosłych.

Zły dzień

Czasami w ciągu nocy przeżywamy dzień, czyli rozpamiętujemy wszystko to, co wydarzyło się danego dnia. Gdy wydarzyło się coś złego, albo to my zawiniliśmy, potrafimy o tym myśleć przez całą noc i mamy wyrzuty sumienia. Tak samo może być u dzieci.

Dziecko ma problem z zaśnięciem, gdyż może w ciągu dnia wydarzyło się coś niezwykłego, bądź złego, o czym dziecko nie może zapomnieć. A może boryka się z tym od dłuższego czasu i nie potrafi sobie z tym poradzić? Czasami dzieci wyładowują swoje emocje dopiero w nocy. Obserwujmy swoje dzieci, bo może prawdziwym problemem nie jest brak snu. Dzieci często ukrywają swoje problemy, nie mówią o tym co je trapi. W tym przypadku szczera rozmowa jest najlepszym rozwiązaniem.

Strach przed ciemnością, potworami

Każdy z nas czegoś się boi, a szczególnie dzieci, które jeszcze mają problemy z odróżnianiem fikcji od rzeczywistości. Często mają problem z zaśnięciem, ponieważ boją się ciemności i tego, co się w niej kryje.

• Tutaj działa silnie wyobraźnia malucha, szczególnie jeśli ogląda telewizję przed snem.
• W ciemności strach narasta, dziecko nie może zasnąć, gdyż boi się potworów spod łóżka lub z szafy.
• Maluchy boją się ciemności również dlatego, gdyż w niej nie mogą nic zobaczyć i nie czują się bezpiecznie, szczególnie, gdy rodzice są w pokoju obok.

Na nic obietnice rodziców i sprawdzanie łóżka przed snem, gdy zapada zmrok wszystko się zmienia. Jak pomóc dziecku przezwyciężyć ten strach?

• Na początek może być to lampka nocna zostawiana na noc, potem światło na korytarzu.
• Małymi krokami zmierzamy do przyzwyczajenia malucha z ciemnością, ale dajmy dziecku tyle czasu, ile potrzebuje.
• Można też wymyśleć zabawę przed snem, na przykład „Poszukiwanie potworów”, dzięki czemu dziecko poczuje się bezpieczniej a przy okazji zaciśnie relacje z rodzicami.

Czynniki przeszkadzające

Czasami problemy ze snem mogą mieć prostą przyczynę. Zwierzęta, odgłosy ulicy, zegar czy kapiąca woda z kranu. Takich rzeczy może być mnóstwo i najlepiej sprawdzić przed snem, czy rzeczywiście urwis ma odpowiednie warunki do spania.

Rodzice powinni w tym przypadku pamiętać również o sobie. Na pewno zdarza się im za głośno oglądać telewizję czy przyjmować gości do późnych godzin wieczornych. Dziecko też to słyszy i nie może zasnąć. Pamiętajcie, iż wyspane dziecko to radosne dziecko.

Strach przed samotnością

Czynnikiem, którego dzieci również bardzo się boją jest samotność. Dziecko nie chce samo spać, gdyż boi się być samo. Jest to częsty problem u dzieci, które bardzo długo spały w jednym pokoju a czasem nawet i łóżku z rodzicami lub po prostu spały w jednym pokoju z rodzeństwem. Dorośli niestety zwlekają z decyzją o „odcięciu pępowiny” i przeniesieniu dziecka do własnego pokoju. Im dłużej czekamy z tą decyzją, tym trudniej dziecku się przyzwyczaić. Zamiast tego, opiekunowie pozwalają dziecku zostać i często śpi ono razem z nimi w łóżku.

Dziecko musi się oswoić z myślą, że ma swój pokój i swoje łóżko, w którym powinno spać. Musi ono spać w swoim łóżku, nie może wchodzić w intymną sferę rodziców, ponieważ potem to przenosi się na relację między nimi. Staje się napięta. Rodzice muszą postawić jasno sprawę, że ich łóżko służy tylko dla nich.

Dlaczego dziecko tak bardzo nie chce opuścić sypialni rodziców? Dlatego, że przyzwyczaiło się, iż obok jest druga osoba, ktoś kto w razie niebezpieczeństwa ich obroni. Jak w takim razie pomóc dziecku w tym trudnym okresie „wyprowadzki”?

• Przede wszystkim należy wszystko wytłumaczyć, powtarzać, jak bardzo dziecko kochamy i że jesteśmy cały czas obok.
• Maluch w tym okresie czuje się porzucony i odepchnięty, dlatego tak ważne jest, aby pokazać mu nasze wsparcie i miłość.

Każdy z nas potrzebuje snu, zarazem dorośli jak i dzieci, które potrzebują tego snu jeszcze więcej. Zły sen dziecka ma nie tylko zły wpływ na nie same, ale również na całe otoczenie dookoła, gdyż niewyspane dziecko jest po prostu kapryśne i rozdrażnione a przez to i my tak się czujemy.

Zawsze fascynowała mnie niespożyta energia maluchów i ich zapał do zabawy. Skąd one mają tyle energii? Już teraz wiem… Po prostu dobrze śpią w nocy!