Edyta Borowicz-Czuchryta
pedagog, dyrektor szkoły i przedszkola
Publiczne Przedszkole i Szkoła Podstawowa Galileo w Lublinie
Materiał został sfinansowany ze środków pochodzących z 1,5% podatku dochodowego od osób fizycznych.
KRS 00000 44866
Czytanie to jedna z najważniejszych umiejętności, którą dziecko zdobywa na początku swojej edukacyjnej drogi. Są maluchy, które szybko zaczynają składać litery w słowa. Inne potrzebują więcej czasu i wsparcia.
Jak rozpoznać, czy trudności z czytaniem mieszczą się w normie, czy wymagają dodatkowej uwagi? I co zrobić, by nauka czytania była dla dziecka przyjemnością, a nie źródłem frustracji?
Niektórzy uważają, że im szybciej dziecko zacznie interesować się literkami i podejmować pierwsze próby czytania, tym lepiej. Inni z kolei twierdzą, że z nauką alfabetu należy się wstrzymać i nie wprowadzać jej na etapie przedszkolnym. Prawda leży pośrodku, ponieważ każde dziecko uczy się w swoim tempie, więc ani wczesny start, ani nieco wolniejsze postępy nie powinny dziwić.
Faktycznie w przedszkolu koncentrujemy się na zabawie z dziećmi czy ćwiczeniu motoryki, jednak nie należy gasić dziecięcej ciekawości.
Bardzo często zainteresowanie literkami i samym czytaniem pojawia się, kiedy maluch obserwuje rodziców. Mama czytająca książkę w fotelu czy tata otwierający gazetę rozbudzają chęć zdobywania nowych umiejętności.
Czasem też dzieci inspirują się nawzajem. Widząc, że ktoś poznał nową literę albo umie napisać swoje imię, chcą robić to samo.
Dużą rolę w rozniecaniu zapału przedszkolaka odgrywają też historie ukryte w książkach. Dziecko lubi o nich dyskutować i przeżywać fabułę, którą poznawało wspólnie z rodzicami albo podejmując samodzielne próby czytania.
Zatem rozwoju pierwszych umiejętności u dziecka można spodziewać się wcześnie, nawet u pięciolatków, jeśli otoczenie jest sprzyjające. Mimo to, może się okazać, że w zerówce czy pierwszej klasie szkoły podstawowej, maluch nie będzie jeszcze wykazywał dużych umiejętności czytania. Tak naprawdę do tzw. czytania ze zrozumieniem przygotowuje druga klasa, w której uczą się ośmiolatki. Jednak i tutaj może się zdarzyć, że uczeń będzie miał pewne trudności.
Nie jest wskazane wywoływanie presji czy krytykowanie. Dziecko ma prawo rozwijać się we własnym tempie, więc rolą rodzica nie jest osądzać ani poganiać. O wiele lepiej sprawdzi się cierpliwość oraz angażowanie dziecka we wspólne aktywności związane z czytaniem.
Rozwój dziecka zawsze ma charakter indywidualny, więc rodzic powinien pamiętać, że jeśli nauka czytania przebiega nieco wolniej niż zakładał, nie musi to wcale sygnalizować problemów. Niewskazane jest porównywanie z innymi dziećmi czy własną ścieżką rozwoju.
Zdarza się, że problemy wynikają z tego, co dziecko przeżywa w domu. Nawet zdolne maluchy potrafią opuścić się w nauce, jeśli rodzina przeżywa trudne chwile, np. rozwód rodziców czy kłótnie bliskich osób. Dlatego tak ważne jest, aby zapewnić spokój oraz pozytywną atmosferę, a także w miarę możliwości wspierać dziecko, nawet jeśli między dorosłymi sytuacja jest skomplikowana.
Jeżeli jednak zauważymy brak poprawy mimo naszego wsparcia, a trudności będą się przedłużać i znacząco wpływać na realizację podstawy programowej, warto szukać źródła problemu gdzie indziej. Chociaż wielu rodziców obawia się diagnozowania dziecka, warto zasięgnąć opinii specjalistów i sprawdzić, co tak naprawdę stoi na przeszkodzie w rozwoju umiejętności czytania.
Możliwe przyczyny to dysleksja, niedosłuch u dziecka, a nawet problemy ze wzrokiem, co jest pokłosiem nagminnego używania przez dzieci gadżetów elektronicznych. Jednak tak naprawdę powody trudności mogą być różne. Często rozwiązaniem okazuje się uzyskanie opinii z poradni psychologiczno-pedagogicznej. Rodzice czasem mają przed tym opory, jednak warto pamiętać, że szybkie wykrycie problemów rozwojowych pozwala zaproponować dziecku realną pomoc i wyrównać szanse w tych obszarach, w których ma ono problemy.
Należy więc obserwować dziecko i być otwartym na sugestie pedagogów, którzy często pierwsi wychwytują potencjalne problemy. Jeśli chcemy skutecznie wesprzeć dziecko w nauce, nie możemy bać się diagnozowania, bo bez znajomości przyczyn, znalezienie rozwiązania nie będzie możliwe.
Bez względu na to, czy diagnoza wykaże problemy w rozwoju, czy też dziecku po prostu brakuje motywacji do nauki, możemy jako rodzice i opiekunowie wyciągnąć pomocną dłoń. Jest wiele sposobów, aby pracować z dzieckiem. Przede wszystkim jednak trzeba pamiętać, że nasza pomoc nie może polegać na wywieraniu presji. Absolutnie nie należy krzyczeć na dziecko. Robienie wyrzutów i zaczynanie od słów „Ja w twoim wieku…” lub porównywanie do kolegów z klasy, to także droga donikąd. Sprawi to jedynie, że dziecko się wycofa i zniechęci.
To, co najlepiej działa na dzieci, to odpowiednia motywacja. Maluch, który wcześniej nie był zainteresowany poznawaniem literek lub czytankami, może całkowicie zmienić swoje podejście. Wystarczy, że znajdzie wystarczająco dobry powód do starań.
Podsycanie ciekawości
Jeśli w domu i w otoczeniu dziecka, bliscy czytają i jest to częścią ich codziennej rutyny, dziecko naturalnie się tym zainteresuje. Maluchy to odkrywcy, więc zawsze chcą wiedzieć, co robimy i jakie historie nas wciągają. Warto uchylać rąbka tajemnicy, opowiadać o przeczytanych książkach i pozytywnie wypowiadać się o czytelnictwie.
Poznawanie wspaniałych historii
Świat ukryty w książkach fascynuje dzieci. Czytając im dostosowane do wieku opowieści i rozmawiając o nich, pozwalamy maluchom doświadczać wspaniałych przygód i odkrywać tajemnice razem z bohaterami. Jeśli dziecko uzna, że odszyfrowanie literek to przepustka do poznania świetnych historii, będzie chętniej się uczyć.
Pozytywne wzmocnienie
Pochwała zawsze działa lepiej niż nagana. Rodzic, który chce zobaczyć realne postępy, musi nauczyć się zauważać i doceniać także te mniejsze sukcesy. Nagradzajmy więc starania dziecka i wysyłajmy pozytywne komunikaty, kiedy próbuje czytać na głos, nawet jeśli nie jest to jeszcze idealnie płynne. Chwalmy też, kiedy dziecko raportuje, że przeczytało tekst i cieszmy się razem z nim, kiedy opowiada, co odkryło w kolejnej książce.
Dzielenie doświadczenia z innymi
Książki same w sobie są dla dzieci zbiorami literek, które niekoniecznie muszą być dla nich ciekawe. Perspektywa zmienia się, kiedy okazuje się, że kryją opowieści, którymi można się cieszyć razem z innymi. Wspaniale jeśli domownicy chcą przeżywać wspólnie bajkowe historie, ale równie dużą radość daje dzielenie się doświadczeniami z innymi dziećmi. Uczenie się od siebie nawzajem, polecanie sobie książek i dyskutowanie o perypetiach bohaterów to ogromne źródło motywacji.
Przykładem na to, jak wielką potrzebę dzielenia doświadczeń mają w sobie dzieci, jest inicjatywa „Książkowi Bohaterowie w Akcji”. W Szkole Podstawowej Galileo w Lublinie, uczniowie I i II klas podstawówki zarażają miłością do literatury swoich młodszych kolegów i koleżanki z przedszkola.
Dzieci integrują się i wspólnie poznają historie, gdy starsi czytają młodszym. Co więcej, akcja ma bardzo pozytywny wpływ na obie grupy. Uczniowie zyskali niesamowitą motywację, by ćwiczyć czytanie, dzięki czemu nawet słabsi z nich poczynili ogromne postępy. Przedszkolaki za to mogą dołączyć do zabawy, cieszyć się ze wspólnie przeżywanych opowieści oraz budować w sobie chęć do nauki czytania.
Pedagodzy zapewniają wsparcie i organizację dla całej akcji, jednak pomysł oraz ogromny entuzjazm to zasługa samych uczniów. Jest to najlepszy dowód, że książki nie tylko uczą, ale i łączą.
Wielu rodziców chciałoby pomóc w nauce czytania, ale nie każdy wie, jak się za to zabrać. Na szczęście jest wiele domowych sposobów, które możemy wykorzystać, by rozwijać umiejętności młodego czytelnika. Polecane metody to:
Czytanie naprzemienne – Wymieniamy się z dzieckiem, czytając na głos książkę. Maluch słucha naszego głosu, a potem sam próbuje swoich sił. Dzięki temu rodzina się integruje i wspólnie przeżywa opowieść, a dziecko w rodzinnej atmosferze przyswaja wiedzę.
Budowanie dobrych nawyków – Zachęcajmy dziecko, by 10-15 minut każdego dnia poświęcało na czytanie. Stanie się to jednym z domowych rytuałów i oswoi malucha z książkami, krok po kroku prowadząc do postępów.
Wspierajmy w wyborze lektur – Może się wydawać, że jeśli maluch sięga po grubą książkę, a tematyka jest poważna, to oznacza jego większą dojrzałość. Tymczasem dziecko nie jest w stanie realistycznie ocenić swoich możliwości i po próbie przeczytania nieodpowiedniej lektury, szybko się zniechęci. Pomagajmy wybierać książki dostosowane do wieku, które opowiadają historie interesujące dla maluchów.
Gry i zabawy słowne – Nauka przez zabawę to zawsze dobre rozwiązanie. Gry słowne, rymowanki i krzyżówki rozwiązywane wspólnie to dla dziecka duża frajda, a przy tym okazja do zrobienia dużych postępów. Przy takich okazjach maluchy ćwiczą szare komórki i świetnie zapamiętują litery czy słowa. Jednocześnie nie czują, że wykonują wysiłek intelektualny, który kojarzy się z odrabianiem lekcji.
Zatem najważniejsze to stworzyć atmosferę wsparcia i cierpliwości. Wtedy dziecko będzie czuło się pewniej i chętniej podejmie wysiłek. Z odpowiednim podejściem i motywacją czytanie może stać się dla niego nie tylko wyzwaniem, ale i wielką przygodą.
PAMIĘTAJ!
Najlepszą diagnozę postawi Twojemu dziecku specjalista, który je zobaczy i zbada. Sposobów na rozwiązanie problemu może być wiele, a każde dziecko jest inne. Doświadczony terapeuta będzie w stanie dobrać najlepszy i najskuteczniejszy sposób pomocy, dopasowany do potrzeb Twojego dziecka.
Przydała Ci się nasza porada?
Jeśli tak, to wspaniale! Powiedz o #MAMYNATORADĘ znajomym, udostępnij link w mediach społecznościowych, a jeśli możesz, przekaż 1,5% podatku na opracowanie kolejnych poradników:
KRS 00000 44866
cel szczegółowy: MAMYNATORADĘ
☞ Rozlicz PIT za 2024 z nami!
Nasza wirtualna poradnia pedagogiczna to miejsce w internecie, gdzie każdy rodzic uzyska BEZPŁATNĄ, profesjonalną poradę, opracowaną przez pedagoga, psychologa dziecięcego i logopedę. Platformę z poradnikami tworzą specjaliści z przedszkoli i szkół podstawowych, prowadzonych przez fundację Ogólnopolski Operator Oświaty oraz z Familijnej Poradni Psychologiczno Pedagogicznej we Wrocławiu.
Karolina Lenart
psycholog
Monika Sudoł
neurologopeda
Edyta Borowicz-Czuchryta
pedagog, dyrektor szkoły i przedszkola
Paulina Drzewicka
pedagog, trener TUS, wicedyrektor przedszkoli
Edyta Borowicz-Czuchryta
pedagog, dyrektor szkoły i przedszkola
Paulina Drzewicka
pedagog, trener TUS, wicedyrektor przedszkoli
Ewa Urbaniak
pedagog, nauczyciel wczesnej edukacji, trener TUS, dyrektor przedszkoli
Monika Sudoł
neurologopeda
Paulina Drzewicka
pedagog, trener TUS, wicedyrektor przedszkoli
Katarzyna Matuszak
psycholog, dyrektor szkoły i przedszkola
Monika Sudoł
neurologopeda
Małgorzata Rabenda
pedagog, dyrektor szkoły podstawowej
Małgorzata Rabenda
pedagog, dyrektor szkoły podstawowej
Katarzyna Matuszak
psycholog, dyrektor szkoły i przedszkola
Paulina Drzewicka
pedagog, trener TUS, wicedyrektor przedszkoli
Paulina Drzewicka
pedagog, trener TUS, wicedyrektor przedszkoli
Ewa Urbaniak
pedagog, nauczyciel wczesnej edukacji, trener TUS, dyrektor przedszkoli
Paulina Drzewicka
pedagog, trener TUS, wicedyrektor przedszkoli
Ewa Urbaniak
pedagog, nauczyciel wczesnej edukacji, trener TUS, dyrektor przedszkoli
Magdalena Paźniewska
oligofrenopedagog, specjalistka dziedziny dysleksji i dyskalkulii
Aleksandra Szumna
psycholog
Aleksandra Bielawa
pedagog, nauczyciel wychowania przedszkolnego
Edyta Borowicz-Czuchryta
pedagog, dyrektor szkoły i przedszkola
Karolina Lenart
psycholog
Magdalena Tomczyk
pedagog specjalny
Beata Rączka
pedagog, dyrektor przedszkoli
Olga Szymańska
pedagog, mediator, dyrektor przedszkoli
Paulina Drzewicka
pedagog, trener TUS, wicedyrektor przedszkoli
Katarzyna Matuszak
psycholog, dyrektor szkoły i przedszkola
Katarzyna Matuszak
psycholog, dyrektor szkoły i przedszkola
Joanna Głąbińska
pedagog, nauczyciel wychowania przedszkolnego
Sara Bloch
psycholog dziecięcy, trenerka TUS
Karolina Lenart
psycholog
Ewa Urbaniak
pedagog, nauczyciel wczesnej edukacji, trener TUS, dyrektor przedszkoli
Paulina Drzewicka
pedagog, trener TUS, wicedyrektor przedszkoli
Edyta Borowicz-Czuchryta
pedagog, dyrektor szkoły i przedszkola
Magdalena Paźniewska
oligofrenopedagog, specjalistka dziedziny dysleksji i dyskalkulii
Ewa Urbaniak
pedagog, nauczyciel wczesnej edukacji, trener TUS, dyrektor przedszkoli
Olga Szymańska
pedagog, mediator, dyrektor przedszkoli
Katarzyna Piśla
logopeda
prof. Andrzej Grzybowski
założyciel i prezes fundacji OOO
w latach 2001-2018
Magdalena Tomczyk
pedagog specjalny
Aleksandra Porębiak-Głos
psycholog
Aleksandra Porębiak-Głos
psycholog
Paulina Drzewicka
pedagog, trener TUS, wicedyrektor przedszkoli
Aleksandra Bielawa
pedagog, nauczyciel wychowania przedszkolnego
Aleksandra Porębiak-Głos
psycholog
Sara Bloch
psycholog dziecięcy, trenerka TUS
Beata Rączka
pedagog, dyrektor przedszkoli
Marta Czajkowska
neurologopeda, terapeuta miofunkcjonalny i pedagogiczny
Ewa Urbaniak
pedagog, nauczyciel wczesnej edukacji, trener TUS, dyrektor przedszkoli
Magdalena Paźniewska
oligofrenopedagog, specjalistka dziedziny dysleksji i dyskalkulii
Magdalena Paźniewska
oligofrenopedagog, specjalistka dziedziny dysleksji i dyskalkulii
Sara Bloch
psycholog dziecięcy, trenerka TUS
Beata Rączka
pedagog, dyrektor przedszkoli
Marta Czajkowska
neurologopeda, terapeuta miofunkcjonalny i pedagogiczny
Paulina Drzewicka
pedagog, trener TUS, wicedyrektor przedszkoli
Katarzyna Wyczółkowska
terapeutka pedagogiczna, trenerka TUS, terapeutka ręki
Kolejne porady w opracowaniu
KRS 00000 44866
cel szczegółowy: PORADNIARodzice, którzy mierzą się z problemami wychowawczymi, pedagogicznymi, a czasem również relacyjnymi z dziećmi porady szukają w pierwszej kolejności w internecie. To sposób najszybszy, jednak bardzo łatwo natknąć się na informacje niesprawdzone, nieskuteczne albo wręcz szkodliwe.
Wciąż również wielu rodziców - zwłaszcza w mniejszych miejscowościach - ma ograniczony dostęp do profesjonalnych porad pedagoga lub psychologa dziecięcego. Barierą bywa też wstyd przed opowiadaniem o swoich problemach obcej osobie.
Masz firmę? Prowadzisz biznes? Wesprzyj tworzenie Wirtualnej Poradni Pedagogicznej i zostań jej Mecenasem. Napisz lub zadzwoń do nas:
Kaja Reszke
+48 508 008 165
Bartłomiej Dwornik
+48 533 978 513
darowiznę przekazaną na cele statutowe Organizacji Pożytku Publicznego możesz odliczyć od podatku? Uzyskanie ulgi nie jest trudne - wystarczy pamiętać o kilku zasadach.
Zachowaj dokument poświadczający przekazanie darowizny. Może nim być wydruk potwierdzenia tradycyjnego przelewu z konta
Darowizna powinna być przekazana w roku podatkowym, który rozliczamy. Na przykład darowizna wykonana w trakcie 2024 roku uprawnia do uzyskania ulgi podczas rozliczania podatku w roku 2025.
Więcej na ten temat przeczytasz w broszurze
Ministerstwa Finansów
KRS 0000044866